Zuid Afrika Siem Rodenburg
Pater Siem Rodenburg wilde zo snel mogelijk op missie naar Zuid Afrika na zijn priesterwijding. Echter, - visum aanvraag, reisvoorbereiding en planning eisten een klein jaar. Tijdelijk werd Pater Siem, kapelaan in Egmond-Binnen of beter in het plaatsje Rinnegom. Om zijn parochianen te bezoeken vroeg hij aan de overste of hij een gebruikte damesfiets mocht kopen wat goed werd bevonden. Hij voelde zich zeer happy met zijn parochiewerk. Zijn jeugdwens van 10-12 jarige jongen was werkelijkheid geworden. Na negen maanden kwam het bericht dat visum en boot geregeld waren. Met weemoed nam Siem afscheid van zijn parochianen.
In oktober 1959 stapte pater Siem op de boot ‘De Grote Beer’ met pater Henk Homan en pater Harry Cox waarna zij 18 dagen alleen water zouden zien tot in Kaapstad, Zuid Afrika. Pater Henk had als neomist een klein autotootje cadeau gekregen voor zijn werk in Zuid Afrika. Zij werden afgehaald door Pater Theo Zegers. Pater Henk‘s auto werd volgeladen o.a. met een hutkoffer op het dak. Al ras bleek dat het wennen was aan het links rijden, vooral bij het afslaan bij kruisingen. Gelukkig was de snelheid gering door de zware bepakking, de kleine vierwieler had te weinig pk’s om volgeladen met bagage + inzittenden, over de heuvels en bergen van Kaapstad, Port Elisabeth, East Londen, Umtata via Durban te rijden om na drie dagen in Mariannhill te arriveren. Tegelijkertijd hadden allen een indruk van enorme kronkelende wegen, bochtige en steile bergwegen en de enorme afstanden in Zuid Afrika. Hun eerste Zuid Afrikaans avontuur zat erop.
Wat was de eerste opdracht voor pater Siem? Het eigen maken van het Zulu en de Zuid Afrikaanse taal leren. Meteen kon hij in Mariannhill beginnen als … leraar latijn, iets waar Siem niet om zat te springen. Zijn voorkeur ging uit naar de zielzorg op een statie of parochie, zoals hij dit ervaren had als kapelaan in Rinnegom. Er waren ook voordelen. Bij de jongens op St Mary Seminary in Ixopo leerde Siem snel het dagelijks Engels en Zulu spreken.
Opmerkelijke herinneringen als leraar was de vliegmieren tijd. Deze komen opeens met enorme zwermen de open lokalen bezoeken. Feest was dat voor de Zulu studenten. Massaal gingen zij spontaan met zijn allen als ‘n automatisme de mieren vangen en oppeuzelen. Een bijzonder ervaring voor een blanke uit Europa, die als hij vliegen ziet aan het meppen slaat om ze te vernietigen.
Als prefect was pater Siem ook vaak voor de jonge interne Zulu studentjes vader en moeder tegelijk. De slaapzaal en de toiletten lagen wat ver uit elkaar. Voor een enkeling bleek deze afstand te groot als hij niet snel genoeg wakker werd om actie te ondernemen. Eentje overkwam dat vaak met de nodige gevolgen voor hem en zijn bed. Pater Siem stelde hem gerust en plaatste een klein emmertje vlak bij zijn slaapcel. En ging het nu de volgende morgen goed? Eh .. .. nee zei het klein Zulu studentje. Hoe kan dat nou vraagt Pater Siem? Het emmertje was al vol toen ik het wilde gebruiken … was het antwoord.
Na drie jaar, in 1963, werd prefect pater Siem opgevolgd door de zojuist gekomen Nederlandse Mariannhiller pater Jo Driessen uit Tegelen. Aansluitend werkte pater Siem 9 maanden op de missiestatie Reichenau, waar o. a. ook broeder Jan Greeve en broeder Herman Verkuylen waren. Pater Siem mocht zijn gewenste zielzorg gaan uitoefenen.
Pater Siem nam in 1962 de Zuid Afrikaanse nationaliteit aan om niet weggezonden te worden door het apartheidsregiem; politiek besliste men dat er in Zuid Afrika een scheiding tussen blanken en de zwarten moest komen. Pater Siem werkte bijna uitsluitend bij de zwarten die hij gelijkwaardig behandelde.
In 1968 werd Siem benoemd tot rector van het St. Mary Seminar. Hij kreeg krachtige ondersteuning in de vorm van twee nieuwe Nederlandse Mariannhillers pater Hein Ratering een talentvolle leraar en musicus en de ervaren pater Jan Bouma welke in Nederland juvenisten- en frater novicen-meester was geweest. Na vier jaar zat zijn termijn in 1972 erop. Bijzonder mag heten dat enkele van zijn leerlingen thans bisschop zijn t.w. Paul Mngoma en Pius Dlungwane.
In 1975 – 1979 kwam pater Siem te werken in de zielzorg te Umbumbulu in het Bisdom Pretoria alwaar een van zijn vroegere leerlingen Adatus Nxumalo, aartsbisschop was geworden. In 1979 werd Siem benoemd tot Superior van de Monastery Mariannhill tot 1984. Begin 1984 werd hij tot pastoor benoemd in Mariathal in de parochie Mater Dolorosa waar hij de bindende factor was met zijn rijke levenservaring waar hij tot 1993 werkte. Helaas werd Siem in 1990 ernstig ziek en kreeg hartklachten. Door plaatsing van 4 bypasses knapte Siem zienderogen op om zijn werkzaamheden tijdelijk voort te zetten.
In 2000 begonnen de zware inspanningen van zijn Zuid Afrikaanse missie zijn tol fysiek te eisen. Dus een tandje lager, maar zijn levensmissie ging door en werd wederom tot pastoor benoemd in Margate en de Zulu township Gamalake. Dit werk hield hij 6 jaar vol. In 2007 ging hij naar het zusterklooster van de c.p.s. in Ixopo. Dat is een klooster van de c.p.s. met een communiteit van ongeveer 30 senior zusters. Europese en Zuid Afrikaanse.
Opmerkelijk is dat tijdens Siem Rodenburg ‘s missiewerk in ‘Bisdom Mariannhill’ na zijn ontstaan, enkele van zijn lokale leerlingen leidinggevende functies van de Europeanen hebben overgenomen, zoals: Pius Dlungwane die thans bisschop is van het bisdom Mariannhill. Een andere is momenteel zelfs aartsbisschop van Pretoria t.w. Mgr. Paul Mandla Khumalo.
Siem kan nu terugzien op een succesvol en vruchtbaar missieleven waarbij de toekomst van kerk en solidariteit zich goed ontwikkelt in SA, ondanks dat het gezinsverband uit elkaar werd gerukt doordat de mannen ver van huis de kost moesten verdienen vooral in de steden. De achtergebleven vrouwen moesten met elkaar en hun gezinnen het maar zien te runnen. De sterke onderlinge solidariteit heeft hierdoor een enorme knauw gekregen en in menig gezin heel veel ellende veroorzaakt. Doch Zulu mensen blijven altijd optimistisch en hun onderlinge solidariteit vooral van vrouwen en hun gezinnen is bijzonder.
Wanneer de levenskrachten verder afnemen wil pater Siem naar Mariannhill gaan om zijn levensfase af te ronden, evenals ook Abt Franz Pfanner in 1909. Aldaar heeft men het huisje (schuurtje) waar Abt Franz in zijn eerste levensfase verbleef, geheel opnieuw gebouwd als respect voor de Stichter van het klooster.
Maar voorlopig is het nog niet zover en geniet hij van zijn welverdiende rust en is daarnaast nog steeds actief als ‘huis pastoor’ voor de zusters in Ixopo.
Interview 30 augustus 2012
Pater Siem Rodenburg overleden
In de vrede van de Heer is eerste Paasdag 2016 Pater Siem Rodenburg, Missionaris van Mariannhill, overledenGeboren, Uitgeest, 2 december 1929
overleden, Mariannhill, Zuid Afrika, 27 maart 2016
De uitvaart en begrafenis hebben plaats gevonden op vrijdag 1 april 2016 in Mariannhill, Zuid Afrika.
Zie ook HALLO 13
