1978 Pijnlijk
Terwijl het nieuwe St. Paul (III) – voor steeds meer verlofvierende missionarissen- iets vertrouwds begon te krijgen, raakte het oude grote klooster St. Paul (II) meer en meer in verval. Niet alleen de tijd deed zijn werk, ook verschillende vakantiegangers, die het huis van tijd tot tijd groepsgewijs bleven bevolken, hadden daarin een aandeel.
Er werd op de muren gekalkt, deuren werden geforceerd of ingetrapt, beelden en schilderijen vernield en gestolen, of laten we zeggen; als souvenir mee naar huis genomen.Op een gegeven moment ontdekte men de diefstal van een statie van de hout gesneden kruisweg uit de kapel. Voordat hij in 1947 in de kapel terecht kwam, had deze kruisweg vanaf 1911 in het bos gehangen. Groot alarm! Totdat bleek dat pater Vianney Boeren de dader was. Uit bezorgdheid dat de plundering van St. Paul te grote schade teweeg zou brengen, had hij een diefstal gesimuleerd. Prompt werd de kruisweg in het nieuwe huis in veiligheid gebracht.
Heel pijnlijk. in 1978 gebeurde het onvermijdelijke. Missiehuis St. Paul II werd na 65 jaar dienst te hebben gedaan gesloopt. Een plek waar vele honderden met hun idealen hebben gestoeid, geleefd en beleefd. Een plek waar veel is gestudeerd, beloofd, gebeden en voltooid. Waar vele broeders bijzonder en vol overgave en met enorme energie hun vakmanschap uitvoerden ten in diensten van de gehele klooster gemeenschap. Een plek die twee wereldoorlogen overleefde en een energieke jonge kloostergemeenschap tot grote daden deed stijgen. Een plek van waaruit ca.100 missionarissen vertrokken naar diverse continenten en zich geheel ‘pro deo’ ten diensten stelden van de minder bedeelden. Grootse prestaties zijn daar bereikt m.n. in Afrika en Papoea Nieuw Guinea.
En .. onpeilbaar is wat de paters van Mariannhill hebben betekend voor de wijde regio in de geloofsgemeenschappen. Wat enigszins peilbaar is, bleek bij de samenkomsten en reünies van oud leerlingen. Bij Mariannhill Nederland is voor hun een basis gekweekt voor ca. 1.000 studenten door zowel technische opleidingen als bij mulo, hbs, gymnasium en universiteit. Bij die samenkomsten en reünies bleek dat velen een goede plek in de maatschappij, of te wel, in hun ‘levensmissie’ hebben bereikt.
Velen zijn de Nederlandse Mariannhill kloostergemeenschap dankbaar voor de genoten opleidingen en begeleiding in hun jeugd. Deze opleidingen bleken een goede uitgangsbasis waarmee men verder kon en/of meteen een goede start kon maken in de maatschappij. Karaktervorming door de Mariannhill kloostergemeenschap was succesvol en droeg voor vele bij aan een goede baan en levensinvulling. Velen zijn terecht gekomen bij het onderwijs, sociale- en technische beroepen.