• Theo Cornelissen
• Martien van der Burgt
• Piet van Deursen
• Martin Duijkers
• Piet Hendriks
• Henk Homan
• Cor Klaver
• Juul van de Kolk
• Ad Maas
• Wim Overvelde
• David Rikkers
• Wim Vrasdonk
• Huub Flohr
• Nico Smit
• Harry Snijder
• Broeder Pius

Huub Flohr

 

De uitverkorene


Van alle studenten, die in Mook en Venray voor missionaris gestudeerd hebben, is slechts één man priester geworden en gebleven. Dat is Huub Flohr. Het is opmerkelijk in een tijd dat steeds meer mensen de Kerk de rug toekeren en het aantal roepingen enorm terugliep. Terwijl de Kerk ooit centraal stond in de wereld, is deze nu naar de rand terug gedrongen. Wij waren benieuwd wie hij is en wat hem beweegt. Hoe leeft hij, op welke manier geeft hij vorm aan het priesterschap en staat hij in de wereld? Het kostte wat moeite om binnen zijn drukke agenda een geschikt tijdstip voor een bezoek te vinden. Wij werden welkom ontvangen en er ontstond snel een openhartig gesprek.

Internationale wortels

De ouders van Huub komen uit Bandung in Indonesië. Zijn vader had in Indonesië de HBS gevolgd. In1952 wilden ze vertrekken uit Indonesië. Ze twijfelden tussen Nieuw Guinea, Canada en Nederland.
Het werd uiteindelijk Nederland. Zijn vader werd conducteur, machinist en later chef bij de Nederlandse Spoorwegen, eerst in Groningen en later in Utrecht. Zijn ouders kregen 12 kinderen waarvan Huub de vierde in de rij is. Hij groeide op in de wijk Kanaleneiland in Utrecht. Het gezin was heel kerkelijk. Huub was lid van het jongenskoor en misdienaar. Het was voor Huub al vroeg duidelijk dat hij missionaris wilde worden. Met zijn Indische achtergrond interesseerden de verschillende
culturen hem. Hij wil in contact met hen komen en zich in hen verdiepen. Vanuit zijn gelovige achtergrond wilde hij priester worden in combinatie met het buitenland. Als hij geen missionaris zou worden had hij wellicht cultureel antropoloog willen worden omdat hij niet alleen in mensen en hun achtergrond is geïnteresseerd, maar ook de verschillen tussen volken in hun historisch perspectief.

In 3 etappes naar een gymnasiumdiploma

In zijn overtuiging om missionaris te worden is Huub in 1966 op zoek gegaan naar een geschikt opleidingscentrum. Hij vond 60 opleidingscentra. Intussen kwam Gerard Willemsen voor de missie langs de deur in Utrecht en raakte hij geïnteresseerd in het opleidingscentrum van Mariannhill in Venray. Hij vond er ‘de hemel op aarde’. Het gymnasium bij de paters Franciscanen beviel hem prima. De accommodatie voldeed aan alle wensen, er was veel sportgelegenheid, veel aandacht voor muziek en het sociale aspect en vooral de omgang met elkaar was prima. Er was een prachtige kapel
met een orgel waar hij nog wat op heeft leren spelen. De begeleiders waren nog jong en konden zich goed inleven in de wereld van de jongeren. Mariannhill kwam bij hem idealistisch over. Zij droegen uit dat zij iets voor de mensen wilden betekenen. Hij was er graag gebleven. Het leek er in eerste instantie ook op dat het opleidingscentrum nog lang zou blijven bestaan. Het gebouw werd omgebouwd van grote zalen naar kleinere knusse eenheden waar de verschillende leeftijdsgroepen hun eigen leefruimte kregen. Als donderslag bij heldere hemel werd het opleidingscentrum van
Mariannhill gesloten. Noodgedwongen moest hij op zoek naar een alternatief. Onderzoek van hem wees uit dat er toen nog maar 30 opleidingscentra over waren. Hij koos voor de Monfortanen in ‘Beresteyn’ te Voorschoten. Net als Mariannhill hadden zij geen eigen opleiding. Daarvoor ging hij naar het St. Adalbertcollege te Wassenaar. Het was er heel anders. Er heerste een strijd tussen progressief en conservatief. De aandacht voor het wel en wee van de jongens was niet zoals hij bijMariannhill gewend was. De Monfortanen waren niet zo op de missie gericht als Mariannhill. In die tijd heeft hij het idee van missionaris ook wat laten varen. Hem werd verteld dat Nederland je ook nodig had met de terugloop van het aantal roepingen.
Na twee jaar werd ook ‘Beresteyn’ gesloten en moest hij weer op zoek naar wat anders. Hij kwam terecht bij het St. Franciscuscollege in Rotterdam. Hij ging daarbij op kamers wonen. In tegenstelling tot het lyceum in Venray waren het Adelbertcollege in Wassenaar en het Franciscuscollege in Rotterdam wel gemengd, had gewoon contact met meisjes uit de klas en ging hij ook wel met hen naar het strand.

Ondanks de wisselingen van school en de verschillende, niet op elkaar aansluitende opleidingsprogramma’s wist Huub het gymnasium toch in 6 jaar te halen. Van de drie perioden sprak de tijd bij Mariannhill in Venray hem verreweg het meeste aan omdat hij zich er het beste thuis heeft gevoeld. De studenten stonden er centraal. De gemeenschap was naar buiten gekeerd. De opvattingen sloten het beste aan bij zijn eigen idealen en bereiden hem voldoende voor op de latere taak als missionaris. Hij vond het wel jammer dat hij medestudenten uit Venray na de sluiting zo snel uit het oog verloren was.

Op naar Rome

Na het behalen van zijn gymnasiumdiploma wilde Huub ondanks de enorme terugloop van het aantal wijdingen nog altijd priester worden. Hij wilde mensen helpen betekenis te geven aan hun bestaan. Omdat hij intussen in het bisdom Rotterdam woonde meldde hij zich bij bisschip Simonis voor het groot seminarie. Simonis verwees hem naar de Katholieke Theologische Hogeschool te Utrecht. Hij ging echter niet op het aanbod in. Huub besloot om in Rome te gaan studeren omdat er in Nederland nog geen vormingsprogramma werd aangeboden voor de priesteropleiding en ‘Rolduc’, het Groot-seminarie van bisschop Gijsen nog niet was opgericht. Bovendien heeft Rome een internationale uitstraling en is het centrum van de wereldkerk. Hij heeft van ’72-‘84 aan de ‘Gregoriana’, de pauselijke universiteit van de Jezuïeten, gestudeerd en op het Germanicum, het Duits-Hongaars college, in Rome doorgebracht. Het is een eveneens door Jezuïeten geleide gemeenschap, die gericht is op bisdommen. Zij bevorderen de zelfstandigheid van de studenten. Het college wordt vaak gezien als een bisschopsopleiding. Hij is geen jezuïet geworden. Aan de Greoriana trof hij vele andere studenten uit alle delen van de wereld. Dat verruimde zijn blik, sloot aan bij zijn internationale wortels en inspireerde Huub bij zijn studie en werk over de eigen grenzen te kijken. Tijdens zijn studie heeft hij een zomervakantie in Indonesië doorgebracht. In 1979 werd hij priester gewijd. Hij werd diocesaan priester in het bisdom Rotterdam. In overleg met bisschop Simonis begon hij aan een proefschrift in Moraaltheologie. Vanaf ’84 combineerde hij deze studie met het pastoraat in parochies in Den Haag en Rotterdam. In ’88 sloot hij de studie af met een promotie aan de Gregoriana in Rome.

Primus inter pares

Vanaf ’84 is Huub actief binnen het bisdom Rotterdam. Hij is er al die jaren pastor geweest en gebleven. Deze functie verbindt hij voortdurend met allerlei andere functies en activiteiten. Zo was hij van 1989 -2002 rector van priester/diakenopleiding Vronesteyn in Voorburg en lid van de kerkelijke rechtbank in Rotterdam en Den Haag en van1995 - 2008 lid Raad van Toezicht St. Franciscusgasthuis in Rotterdam. Om ook op het juridische terrein expert te worden volgde hij in 1994 de studie Kerkelijk Recht aan de Wilhelms-Universität te Münster in Duitsland. Als vervolg hierop werd hij gerechtsvicaris (officiaal) bisdom Rotterdam. Vanaf 2003 is hij ook docent  moraaltheologie aan priester- en diakenopleidingen. In zijn vrije tijd houdt hij zich ook nog bezig met een praatgroep van Indonesische artsen, is hij betrokken bij de organisatie van Aziatische jongerendagen en de voettocht naar Brielle. Door deze combinatie combineert Huub meerdere inhoudelijke, bestuurlijke en educatieve rollen. Huub komt over als een ondernemend, gedreven,
veelzijdig en energieke persoon. 

Vanaf 2002 is hij moderator van een pastoresteam. Binnen het bisdom wordt hij in 2007 proost kathedraal kapittel bisdom Rotterdam en in 2013 bisschoppelijk vicaris van het bisdom Rotterdam
voor Sociale Leer van de kerk. Met deze benoemingen profileert Huub zich steeds sterker als een leidinggevende binnen het bisdom. Hij presenteert zich daarbij niet als degene die boven de anderen staat en alles wil bepalen, maar als een stimulator en katalysator die helpt bij het realiseren van idealen.

Midden in de wereld

Huub woont samen met een collega in eengezinswoning midden in een fraaie nieuwbouwwijk met slootjes en bruggetjes in Zoetermeer. De woonkamer is rijk versierd met voorwerpen die hij heeft verzameld bij de vele reizen over de hele wereld. Prominent daarbij zijn de Indische voorwerpen. Met een fraai aangelegde tuin is het zowel binnen als buiten prettig toeven. De oorspronkelijke ruime garderobe is verbouwd tot kapelletje. In huis vindt Huub de rust en bezinning in een druk
bestaan. Hij kan het celibataire leven goed aan door de vele contacten en activiteiten die hij heeft en de sterke familieband die hij voelt. Hij wil zoveel mogelijk ook wijkbewoner te zijn. Daarvoor woont hij zoveel mogelijk wijkactiviteiten bij en onderhoudt contacten met wijkbewoners. Hij reist graag. Zijn grote wens is een reis te maken naar Peru om er de oude indiaanse cultuur te leren kennen.

Huub bezit geen specifieke idealen rond de ontwikkelingen van de Kerk. Hij heeft geaccepteerd dat de Kerk niet meer een toonaangevende rol in de wereld vervult en de waarden en normen bepaalt. Voor hem zijn de volgende aspecten van belang:

1. Authenciteit binnen de kerk .
2. Open en transparant zijn en in gesprek blijven.
3. Als kerk een bijdrage leveren in de maatschappij.
4. Goed doen en mooie liturgie.

Huub zoekt vooral naar nieuwe wegen. Nu ziet hij dat steeds dezelfde route gevolgd wordt. Huub vindt dat de Kerk uittreders niet goed behandelt. Hij vindt de aantallen nog meevallen. Hij constateert dat veel mensen op zoek zijn naar een vorm van Kerk. Hij is eigenlijk wel blij met die ontwikkeling omdat daarmee in plaats van het instituut de mens
centraler is komen te staan. Deze ontwikkeling was al op gang gekomen toen hij ervoor koos zijn leven in dienst van de Kerk te stellen. Hij probeert naast mensen te staan en met hen de zin van hun leven te vinden. Hij is Mariannhill nog altijd dankbaar dat daar de kiem gelegd is voor zijn verdere loopbaan.

Inspirerend voorbeeld

Wij hebben Huub ervaren als een aardige, open en toegankelijk persoon die met zijn hele persoon
midden in de wereld en het leven staat. Hij heeft een brede interesse en groot acceptatievermogen.
Hij is energiek en neemt gemakkelijk het initiatief, waardoor hij vanzelfsprekend een leidende rol toebedeeld krijgt. Hij geeft de indruk te genieten van de rol die hij binnen de maatschappij kan vervullen. Hij vertegenwoordigt de Kerk niet zozeer, maar door de manier waarop hij zijn leven vorm geeft. is de Kerk zoals het ooit bedoeld is. Hij vormt op die manier een inspiratiebron voor anderen. Hij geeft een gezicht aan een ‘nieuwe Kerk’ die midden in het leven staat. Binnen het bisdom
Rotterdam vervult hij nu een belangrijke leidende rol. Wij hopen voor hem dat het bisdom nog lang van hem mag genieten.

Frits Winkelmolen
Piet Hendriks

PS. Intussen is Huub per 1 januari 2016 tot pastoor en moderator van het pastoraal team in de nieuw
opgerichte parochie St. Christoffel benoemd. De parochie omvat de geloofsgemeenschappen van
Rotterdam-Oost, Capelle aan den IJssel, Nieuwerkerk aan den IJssel, Krimpen aan den IJssel en
Lekkerkerk.